Усьміхаюцца мне і ў журбе
Краскі, словы і шчасьце сьляпое.
Не знайду, не знайду я сабе
Супакою ў пакоі.
Выйду з хаты, пайду напрасткі.
На дарозе мае лятуценьні.
Буду сеяць я словы ў радкі
Ды ў рытмічным спляценьні.
I сьпяваць на апошняй сяўбе,
Мроіць тое, што сэрцу – сьвятое.
...Сумна, страшна навокал сябе
Бачыць месца пустое.
|
|
